Kendimi Geliştiriyorum

"Kendimi geliştirmek" son zamanlarda benim gibi bir baltaya sap olamamış insanlardan bir duyduğum kelime öbeği. Kendimi geliştirmek demek, önemli bir iş yapıyor gibi görünerekten, zaman öldürmek oluyor. Yani boş geçen zaman var. Bu zamanın boş geçtiğini görmek bana acı veriyor. Çünkü kendimi kıyasladığım yaşıtlarım var. Onlar zamanlarını bir üretim veya topluma bir katkıda bulunarak dolu dolu geçiriyorlar. Ben de bir iş yapıyormuşum gibi görünmek istiyorum. Hem kendimi hem beni soran kimselere "kendimi geliştiriyorum" diyerek aslında boş bir kandırmacaya sokuyorum.

Kendimi bir konuda geliştirmek demek, kendim denen düşünsel imgeyi kabul etmek demektir. Kendini geliştiren insan bir tür üstünlük hazzı alır. Bu da benliği güçlendirir. Kendim denen şey ne oluyor ki geliştireyim?

Öncelikle bu sorunun cevabına bakalım. Kendim dediğim şey, kafamda ürettiğim "ben" görünütüsü mü? Yoksa, kendim dediğim şey, bedenim mi oluyor? Bu soruyu sormak istiyorum.

Kendimi geliştirmek kötü bir şey mi? Ben böyle bir şey demiyorum. Doğru veya yanlışlığıyla değil, tamamen süreci anlamaya çalışıyorum. Yaptığım bu.

Devam edelim. Kendim dediğimiz şey, soyut bir kavram. Bedensel değil. Örnek olarak, ben A kişisi olarak kafamda görüntümü yarattım. Bu görüntünün güçlü görünmesini istiyorum. Kime karşı? Yine kendime karşı. Karşımdaki insanın düşüncesinde olduğunu zannettiğim kendi görüntümün güçlü görünmesini istiyorum. Öyle bir şey gerçekten var mı yok mu onu da bilmiyorum. Sadece o düşünce beyinde belirdiği için aynen yerine getiriyorum. Düşüncem hem beni yaratıyor, hem benin yansımasını yaratıyor. Beni de bu ikisinin arasında oynatıp duruyor.

Gücü neden istiyorum? Çünkü insanların beni güçlü görmesi bana haz veriyor. Bu hazzı yaşamak için kendimi geliştiriyorum. Bunu zekice bulmuyorum. Asıl güç imgesiz, görüntüsüz ve kendini geliştirmesiz bir yaşam sürdürmektir.

Bu çalışmamak, yan gelip yatmak demek değildir. İnsan üretmeli. İnsan yaratmalı ve topluma bir yerden katkıda bulunmalı. Yoksa insan, kendi kendine söner gider. Yaşayamaz. Bunu yaparken de düşünsel görüntü inşası gibi şeylerin farkında olarak yaşamalı. Bunlar yaşamı ağırlaştıran, insanın etrafına duvarlar ördüren, kapatan alışkanlıklar.